Μια πρόταση δημιουργίας και λειτουργίας…

     Κάθε χρόνο λειτουργούν ή δημιουργούνται ακαδημίες ποδοσφαίρου & όχι μόνο, με την ελπίδα να συμμετάσχουν στην επικοινωνία & στην καινούργια κοινωνία…την κοινωνία των παιδιών!

Είναι χρήσιμο όμως να αποδώσουμε μία πρόταση λειτουργίας , που να δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα, κατευθύνσεις στην εργασία & τελικά απλές ιδέες & ερεθίσματα στην προπονητική-παιδαγωγική διαδικασία.

Ποιος είναι πραγματικά ο ΣΤΟΧΟΣ μιας Ακαδημίας;

Ι) Η κατάκτηση της νίκης;

ΙΙ) Η δημιουργία μιας καλής ομάδας;

ΙΙΙ) Η ανακάλυψη ή η δημιουργία ενός καλού παίκτη;

Ι) Εάν είναι το πρώτο, θα πρέπει να καθορίσουμε τι είναι η πραγματική νίκη για ένα παιδί. Είναι μόνο η παροδική χαρά του σκορ που μπορεί να αλλάξει την επόμενη εβδομάδα; Είναι η επιτακτική κατάκτηση της νίκης με κάθε τρόπο (Φωνές, πίεση από προπονητή, χρησιμοποίηση μεγαλύτερων σε ηλικία παιδιών…κ.τ.λ); Ή, η ερώτηση του γονέα «παιδί μου πέρασες καλά;», πριν την ερώτηση «κερδίσατε το παιχνίδι;». Εάν μπορούσαν να διαλέξουν τα παιδιά, σίγουρα θα διάλεγαν το να περάσουν καλά … γιατί η πραγματική νίκη για αυτά, είναι να νιώθουν χρήσιμα, να νιώθουν χαρούμενα, πολύ πριν περάσει η μπάλα την τελική γραμμή του τέρματος!

ΙΙ) Εάν είναι το δεύτερο θα πρέπει να βρούμε την δυναμική της προοπτικής στην δημιουργία της ομάδας & τους κανόνες που την διέπουν. Πραγματική ομάδα είναι αυτή που έχει καθορισμένους κώδικες επικοινωνίας- συμπεριφοράς μεταξύ των μελών της & δημιουργεί μελλοντικές συνθήκες προόδου & σωστής κοινωνίας. Επειδή, όμως, σε μία ακαδημία τα ηλικιακά groups που καθορίζουν την δημιουργία των ομάδων αλλάζουν ανά έτος , είναι ουσιαστικό να καλλιεργηθεί το πνεύμα της συνεργασίας & επικοινωνίας, αλλά ουτοπικό να γίνει στόχος η δημιουργία ομάδος, γιατί κάθε μία από αυτές έχει ημερομηνία λήξης.

ΙΙΙ) Εάν είναι το τρίτο … θα συμφωνούσα απόλυτα! Οι ακαδημίες προάγουν άτομα & όχι ομάδες ανά έτος. Προσπαθούν μέσα από την διαδικασία να ‘γεννήσουν’ αθλητές. Ποιος όμως από αυτούς είναι ο πραγματικά καλός παίκτης; Εάν μπορούσα να τον χαρακτηρίσω, θα έλεγα αυτός που παντρεύει το ΤΑΛΕΝΤΟ του, με την ικανότητα της υπηρεσίας του διπλανού του & την ικανότητα της σωστής επικοινωνίας με τους γύρω του. Μία επικοινωνία που προϋποθέτει την ικανότητα της ακρόασης, άρα και την δυνατότητα της μάθησης!

Τι είναι, όμως, το ΤΑΛΕΝΤΟ;

Ένας απλός ορισμός χαρακτηρίζει το ταλέντο ως ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ …Άρα το ταλέντο από μόνο του δεν αποτελεί ‘σίγουρη επιτυχίας’.

Είναι γνωστό το ρητό ότι ΄΄ανάμεσα στον επιμελή & τον ευφυή κερδίζει ΠΑΝΤΑ ο επιμελής΄΄ ή όπως είπε ο Michael Jordan: ΄΄ο ευφυής μπορεί να σου κερδίσει ένα ματς, ο επιμελής ένα πρωτάθλημα΄΄.

Αν παντρεύαμε & τα δύο θα μπορούσαμε να οριοθετήσουμε ότι:

1) ταλέντο + αμέλεια (μη εργασία) -> σίγουρη αποτυχία

2) ταλέντο + επιμέλεια (συστηματική εργασία) -> πολλές πιθανότητες επιτυχίας

3) λίγο ταλέντο + πολύ επιμέλεια -> πολλές πιθανότητες επιτυχίας (χωρίς να παραβλέπουμε ποτέ, τους εξωγενείς παράγοντες, π.χ τραυματισμός)

Πώς αξιοποιούμε όμως το ταλέντο, στα πλαίσια μιας ακαδημίας; Η αξιοποίηση μπορεί να γίνει με δύο ευκολονόητους τρόπους:

A) Με την σωστή εργασία, κάτι που προϋποθέτει την γνώση & επιμόρφωση του εκάστοτε προπονητή-παιδαγωγού , σε τεχνικό, τακτικό & φυσικής προετοιμασίας επίπεδο.

B) Με την δημιουργία σωστού περιβάλλοντος εργασίας. Ως σωστό περιβάλλον μπορεί να χαρακτηριστεί το σύνολο ων παραμέτρων που κάνουν το παιδί να νιώθει το επίπεδο της επικοινωνίας του με τους γύρω του σε βαθμό τέτοιο, που να του εξασφαλίζει την ψυχική του ευφορία & ηρεμία ώστε να μπορεί να κάνει αυτό που αγαπά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο! Η επικοινωνία αυτή χαρακτηρίζεται ως αμφίδρομη. Το παιδί ακούει τους προπονητές του (ακρόαση), αλλά και αυτοί το αφουγκράζονται, το αποδέχονται & το στηρίζουν στην μικρή κοινωνία της ομάδας.

Κυρίαρχο στοιχείο τελικά για την αξιοποίηση του ταλέντου ενός παιδιού, είναι το σύνολο των ΣΧΕΣΕΩΝ που δημιουργούνται στο χώρο της ακαδημίας. Σχέσεις ανάμεσα: Ι) σε Γονιό & προπονητή, ΙΙ) σε Γονιό & παιδί και ΙΙΙ) σε παιδί & προπονητή. Θα μπορούσε κάποιος να εμβαθύνει πολύ στην ανάλυση & στο σύνολο & των τριών αυτών σχέσεων. Θα περιοριστώ σε δύο απλές κατευθύνσεις που ΤΕΛΙΚΑ είναι η λύση του κάθε γρίφου που μπορεί να δημιουργηθεί ανάμεσα σε γονιό –παιδί & προπονητή:

Α) Αγάπη & Β) Feedback (ανατροφοδότηση πληροφοριών)

Α) Στον όρο Αγάπη κανείς δεν μπορεί να κατέχει με έναν ορισμό το σύνολο της αλήθειας. Ωστόσο, με μία προσεκτική προσέγγιση μπορούμε να την ορίσουμε ως «την εκούσια ικανότητα ικανοποίησης των αναγκών του διπλανού μας, πριν την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών». Ως διπλανός μπορεί να είναι το ίδιο μας το παιδί, ο γονιός ή ο προπονητής. Άρα, υπηρετούμε τον συνάνθρωπο επειδή το θέλουμε & χωρίς εξαναγκασμό παραγκωνίζουμε το ΕΓΩ μας, με γνώμονα πάντα την προσφορά!

Β) Ως feedback  ορίζουμε στην απλούστερη των χαρακτηρισμών «την ανατροφοδότηση των πληροφοριών στο παιδί κατά την διάρκεια του παιχνιδιού ή της ζωής του». Με απλά λόγια, εννοούμε το σύνολο των διορθώσεων που του παρέχουμε & ανάλογα με τον τρόπο της διόρθωσης, χαρακτηρίζουμε την feedbackως θετική ή αρνητική!

α) Θετική ανατροφοδότηση είναι κάθε λέξη, συμπεριφορά ή αντίδραση που περιέχει ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ (μπράβο, συνέχισε, αγωνίσου, προσπάθησε έστω και διαφορετικά, δεν πειράζει για το λάθος θα ξαναπροσπαθήσεις…κ.τ.λ)

β) Αρνητική ανατροφοδότηση είναι κάθε λέξη, συμπεριφορά ή αντίδραση που περιέχει ΑΠΟΡΡΙΨΗ ή ΠΡΟΣΒΟΛΗ (γιατί το έκανες;, ξύπνα, κουνήσου, τρέχα, διώξτε! Λάθος , τι σου είπα;; κ.τ.λ)

Το πώς τελικά θα ακολουθήσουμε τον σωστό παιδαγωγικό δρόμο για την δημιουργία ή λειτουργία μιας ακαδημίας εξαρτάται ΌΧΙ μόνο από την διάθεση, την γνώση ή τις εγκαταστάσεις που διαθέτουμε, αλλά και από την δυνατότητα που έχουμε να κάνουμε τα παιδιά να νιώθουν υγιή & δυνατά σε ψυχή, πνεύμα και σώμα! Πρέπει να βάλουμε σαν στόχο τελικά ότι, πριν από νίκες & πρωταθλήματα, οφείλουμε να κερδίζουμε & να ανταλλάσσουμε … ΣΕΒΑΣΜΟ!!